کاربرد مدل شاخص آسیب‌پذیری تپه‌های ماسه‌ای (DVI) در ارزیابی تپه‌های ماسه‌ای ساحلی از بندر سیریک تا بندر زیارت در جنوب‌شرق استان هرمزگان

تپه‏های ماسه‏ای مانعی در برابر امواج‏اند و می‏توانند سواحل را از فرسایش حفظ کنند. بنابراین، حفاظت از این تپه‏ها امری مهم و نیازمند مدیریت است. هدف از این پژوهش بررسی میزان آسیب‏پذیری تپه‏های ماسه‏‏ای واقع در حد فاصل بندر سیریک تا بندر زیارت در جنوب ‏شرق استان هرمزگان است، زیرا ساخت اسکله‏های جدید در سال‏های اخیر به تغییراتی در ساحل این منطقه منجر شده است. بنابراین، آگاهی از وضعیت آسیب‏پذیری تپه‏های ساحلی می‏تواند در مدیریت و حفاظت این تپه‏ها اثربخش باشد. در این پژوهش، عوامل مؤثر در آسیب‏پذیری تپه‏های ماسه‏ای ساحلی، شامل شرایط ژئومورفولوژی تپه‏های ماسه‏ای، عوامل دریایی، فرایندهای بادی، پوشش گیاهی، تأثیر فعالیت‏های انسانی، و عامل مدیریتی، با استفاده از چک‏لیست، ارزیابی شد. داده‏های استفاده‏شده شامل داده‏های آماری، داده‏های مکانی، بازدیدهای میدانی، تصاویر ماهواره‏ای، عکس‏ هوایی، و نتایج گرانومتری است. نتایج نشان داد میزان شاخص آسیب‏پذیری (DVI) در همة محوطه‏ها متوسط است. همچنین، مشخص شد در میان عوامل مورد بررسی، عامل وضعیت ژئومورفولوژیک تپه‏های ماسه‏ای و سپس فرایندهای بادی به‏ترتیب بیشترین تأثیر را در آسیب‏پذیری تپه‏ها دارند. ارزیابی شاخص تعادل نشان داد تعادل میان آسیب‏پذیری و مدیریت تپه‏ها در هیچ کدام از محوطه‏ها وجود ندارد که دلیل آن می‏تواند نبود متولی مشخصی در زمینة مدیریت اجرایی حفاظت از سواحل باشد.